Site Overlay

Bevrijding

Stembevrijding.

HUH WAT??

Jezelf laten horen. Durven zingen. Je stem de vrije loop laten. Geven wat er in jou is. Scheppen met het hart op de tong. Zingen omdat je wil zingen, niet om iets te bereiken.

Dat dus. Waarom?

Niet omdat ik wil leren zingen…

(🤔 hoewel, eigenlijk zou ik dat best wel willen leren. Of willen kunnen, gewoon voluit zonder valse noten enzo…. maar dat is nu in ieder geval niet de reden)

Ik zoek dit jaar uitdagingen om mijzelf te laten zien en horen. Ik heb namelijk de neiging om me te verstoppen wanneer ik deel uit maak van een groep of de aandacht op me gericht voel. Het voelt veilig om me klein te maken, stil te houden, om vooral de aandacht van mijzelf weg te houden. Daarmee verklein ik het risico om afgewezen, veroordeeld en gekwetst te worden.

Maar uiteindelijk creëer ik met dit gedrag precies hetgeen waar ik zo bang voor ben. Self fulfilling prophecy. Ik maak mezelf onzichtbaar, ik word niet gezien en niet gehoord. Hoe kan ik zo nou ergens bijhoren?

Ergens bij willen horen is, denk ik, de meest existentiële behoefte die wij als mens kennen. Het was (is) een noodzaak om ergens bij te horen om te kunnen overleven, het geeft bescherming, kracht, warmte, liefde…

Maar waarom voel ik dan toch die angst om gezien te worden, om op te vallen, terwijl tegelijkertijd het verlangen om gezien, gehoord en erkend te worden er ook is?

De angst is onderdeel van mijn verhaal, van mijn geschiedenis, de angst is oud. Het is de angst om opnieuw gekwetst te worden. Het is een universele angst, iedereen kent dat gevoel en de pijn die dat geeft in meer of mindere mate. En zeg nou zelf, als je pijn kunt vermijden dan doe je dat, toch?

Mijn angst is dus mijn beschermer, mijn belangenbehartiger. Hij doet zijn werk met overgave en waarschuwt me in alle mogelijke situaties die ergens in de verte lijken op een oude pijnlijke situatie. Zelfs als het risico op pijn heel erg klein is.

Voor mij is het tijd om een nieuw verhaal toe te voegen, nieuwe geschiedenis te schrijven. Mijn angst te leren dat niet alle situaties die lijken op oude pijnlijke situaties, dat ook werkelijk zijn. Zodat ik weer wat vrijer kan gaan bewegen, die onbevangenheid van het kind in mij weer kan voelen. Mijzelf durven laten zien en laten horen. Voor mijzelf gaan staan, met kracht en passie gáán voor mijn dromen, mijn ambitie uitbouwen en mijn missie uitdragen.

Daarom volg ik binnenkort een workshop stembevrijding, ga ik dansen voor publiek, heb ik een supervisor gevraagd om met me mee te kijken in mijn ontwikkeling als therapeut. Daarom heb ik dit jaar een tussenjaar genomen, op zoek naar uitdagingen en nieuwe ervaringen.

Hoe mooi is het dat je kunt blijven leren, jezelf kan blijven ontwikkelen. Iedere dag weer. Stapje voor stapje, in jouw tempo en op jouw eigen manier.